Kotły z funkcją kondensacji to najpopularniejsze urządzenia instalowane przez klientów do ogrzewania stawianych domów. Jest to korzystny i efektywny sposób na grzanie. Kondensacja w piecu to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalania paliw kopalnych, składających się głównie ze związków węgla i wodoru, otrzymuje się dwutlenek węgla i parę wodną. Woda jest też jednym ze składowych każdego paliwa i powietrza, jakie dochodzi do palnika kotła. W skutku tego gazy spalinowe z pieców w w dużej mierze złożone są z pary wodnej. Standardowe kotły bez możliwości procesu kondensacji nie wykorzystują całej energii zawartej w spalanym w nich paliwie. Część, określana ?ciepło utajone?, ulatuje wraz z parą wodną wraz ze spalinami. Aby do ogrzewania wody w piecu było wykorzystane także ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skondensować, ponieważ w takim toku jest uwalniana energia cieplna. W okolicznościach, które mają miejsce w układzie spalinowym kotła kondensacyjnego (skład mieszanki paliwa, ciśnienie), łatwo ulega ona kondensacji, czyli przechodzi ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczające jest, by gazy spalinowe ochłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury momentu skraplania, jaka dla gazu ziemnego wykorzystanego w najlepiej wyregulowanym palniku wynosi mniej więcej 57°C. Powstały kondensat, czyli skondensowana para wodna, to pozostałość opisanego cyklu. Jest pompowany przez odpływ kondensatu na zewnątrz kotła.